«Κουτσό»

Ο Ήλιος Είχε Ήδη Ανέβει Ψηλά… Τα Τζιτζίκια Είχαν Επιδοθεί Σε Ένα Απίστευτο Ρεσιτάλ… Η Θερμοκρασία Ήταν Τόσο Υψηλή Που Νομίζω Ότι Κάλλιστα θα Μπορούσες Να Ψήσεις Αυγό Σε Πέτρα.
Ήμουν Στο Χωριό… Οι Μυρωδιές Του Θυμαριού Και Της Ελιάς Είχαν Πλέον Ποτίσει Στα Ρούχα Μου… Δεν Ήθελα Να Κάνω Τίποτα… Μόνο Να Κάτσω Να Κλείσω Τα Μάτια Μου Και Να Ακούω Αυτό το Αλλόκοτο Φεστιβάλ Κρουστών ( Τζιτζίκια) Και Πνευστών (Ο Αέρας Μέσα Από Τα Φύλλα Των Δένδρων).
Άκουσα Φωνές… Είχε Έρθει Η Ξαδέλφη Μου… Ναι… η Ναταλία… Ήταν Το Ίδιο Εκδηλωτική Και Πρόσχαρη… Έτσι Την Θυμάμαι… Από Μικρή!
Ήρθε Χοροπηδώντας Στο Πλακόστρωτο. Ήταν Σαν Να Άκουγες Μια Χαρωπή Ακρίδα… Τόσο Ελαφριά Περπατούσε!!!
Σηκώθηκα Γρήγορα Και Της Κρύφτηκα Πίσω Από Μια Ελιά… Μου Άρεσε Πάντα Να Την Τρομάζω Και Μετά Να Την Παίρνω Αγκαλιά, Θέλοντας Να Αποφύγω Τα Χέρια Της Που Προσπαθούσαν Να Μου Ρίξουν «Ξαδελφικές» Ξυλιές!
Πετάχτηκα Μπροστά Της Κάνοντας Το Χορευτικό «Τρόμαγμα» Με Θέμα Τον Κουτσό Πειρατή (Ενώ Τρόμαζε, Μετά Γελούσε Ακατάπαυστα Φορτώνοντας Με Τις Γνωστές Μας «Ξαδελφικές» Ξυλιές )… Το Ίδιο Όμως Έκανε Και Η Οχιά Που Ήταν Κουλουριασμένη Στα Ρίζα Του Δένδρου, Δαγκώνοντάς Με, Τι Ειρωνεία, Στο Πόδι Που Έκανα Το Κουτσό!
Σήμερα Ένα Χρόνο Μετά Είμαι Καθισμένος Στο Ίδιο Μέρος, Με Το Ίδιο Μουσικό Σύνολο Να Μου Κρατά Παρέα Και Περιμένω Την Ναταλία!... Η Καρδία Μου Πάει Να Σπάσει… «Πάλι Θα Την Τρομάξω» Σκέφτηκα! Και Να… Πάλι Άκουσα Τις Φωνές Της… Μόνο Που Αυτή Την Φορά Της Κρύφτηκα Πιο Νωρίς Πίσω Από Την Ελιά Μας.
Βλέπεις, Το Πόδι Μου Δεν Το Έσωσαν… Οπότε… Με Το Πρόσθετο Μέλος Δεν Μπορώ Να Περπατήσω Πιο Γρήγορα!