Ατιτλο

Ξυπνησα. Η Ζεστη Ηταν Ανυποφορη, Και Όμως Η Θεα Του Κορμιου Σου Την Εκανε Να Μοιαζει Περαστικη.
Ναι Ηρθες Και Κολλησες Πανω Μου. Δεν Με Ενοιαζε Πια Η Ζεστη. Δεν Υπηρχε Τιποτα Που Να Με Κανει Να Θελω Να Σε Αποχωριστω.
Ενας Σφυριχτος Ηχος, Ένα Τραγουδι Υπνου Και Ευχαριστησης Εβγαινε Από Το, Υπεροχα Στεγνο Από Τη Ζεστη, Μισανοιχτο Στομα Σου.
Τοσο Ομορφη, Τοσο τελεια, Τοσο Ευθραυστη, Τοσο Ατελης, Τοσο Παιδι, Τοσο Γυναικα, Τοσο Ερωμενη, Τοσο Εσυ.
Ένα Πεταρισμα Του Βλεφαρου Σου, Δηλωσε Την Παρουσια Ενός Ασχημου Στηγμιοτυπου Στο Ονειρο Σου. Τα Κοκκινα Από Τη Ζεστη Μαγουλα Σου, Η Διακριτικη Κορδελα Που Σχηματιστηκε Από τα Εβενινα Με Μελι Αρωματισμενα Μαλια Σου, Οριζε Τον Υπεροχα Μακρυ Λαιμο Από Το Λοιπο Ημιγυμνο Σου Σωμα.
Οι Αμυδρες, Αλμυρες Σταγονες Από Ιδρωτα, Που Ειχαν Αρχισει Να Σχηματιζονται Στη Σοκολατι Καμπυλη Του Ωμου, Αναμεμειγμενες Με Το Αρωμα Του Σωματος Σου, Μοιαζουν Με Σταγονες Μυρωμενου Κεχριμπαρενιου Λιβανιου. Φωτισμενες Από Τις Πρωτες, Ηδη, Ακτινες Φωτος Που Εισβαλλουν Ετσι, Αδιακριτα, Χωρις Αναστολες Στο Δωματιο Μας, Αποκαλυπτοταν Μπροστα Μου, Δηλωνοντας Για Άλλη Μια, Πραγματικα Μοναδικη Φορα, Ο Πλουτος Του Ερωτισμου που Αποπνεεις.
Θελω Να Βυθιστω Μαζι Σου, Στην Λησμονια Της Αγκαλιας Σου, Θελω Να Πνιγω Μεσα Στη Μαυρη Θαλασσα Των Μαλλιων Σου, Θελω Να Πεταξω Στους Γαλαξιες Μονο Και Μονο Από Τον Αερα Που Εκπνεεις, Θελω Τοσο Να Σε Ερωτευτω, Αλλα… Το Ξυπνητηρι Μου Θυμιζει Ότι Η Μονη Πραγματικοτητα Στον Χωρο Είναι Το Τσαλακωμενο Σεντονι Μου, Που Εγω Ειχα Ηδη Πεταξει Από Πανω Μου Την Ωρα Που Ο Μορφεας Πηρε το Πεπλο Του Από Τα Ματια Μου.
Καλημερα…
…Οπου Και Αν Εισαι.